De knoop is doorgehakt: Ik ga een heel ander pad inslaan, van journalist naar paardencoach. Niet een erg voor de hand liggende stap, maar ik vind het geweldig. En wat een stroom aan gevoelens maakt dat los. Heerlijk, meer vrijheid, werken met mensen die een extra steuntje nodig hebben, weer met paarden te maken krijgen. Nieuw terrein, bar interessant, maar ook bar spannend. Eigen baas zijn, geen werkgever meer hebben, dus ook geen vastigheid meer. Er komt zoveel bij kijken, red ik dat allemaal wel? Ik moet jongleren en alle ballen in de lucht houden. Het zijn er vijf, voor gevorderde jongleurs: blauw, groen, rood en paars en wit. De blauwe bal is de opleiding tot paardencoach, de groene het ondernemerstraject, de rode man, kinderen, vrienden en familie, de paarse broer Bernard in het Thomashuis en de witte de activiteiten voor de Boogkerk. Ik ga hier geen klaagzang houden hoe lastig het is dit allemaal te combineren en niemand tekort te doen. In managerstaal moet ik het vooral als een kans, een uitdaging zien.
Ik zie hem wel hoor die kans, die uitdaging, maar mijn doel om een coachingspraktijk te beginnen, waarbij paarden worden ingezet, lijkt nog ver weg en niet erg reeel. Daarom moet er een plan worden gemaakt, een ferm plan van aanpak, een stappenplan, deadlines, want een doel zonder deadline is geen doel, maar niksigheid, lanterfanten, uitstellen en nog eens uitstellen. Het is tijd voor geen woorden maar daden, ferme jongens, stoere knapen, aanpakken zul je.
Toe maar leg de zweep er nog maar eens overheen, of toch niet? Hoeft het niet allemaal in een keer? Mag je er wat tijd voor nemen. Kleine stappen misschien? Eerst maar eens je missie en visie onder woorden brengen, dat is al een klus op zich. Dan komt die strategie er vast wel achteraan en die doelgroep(en) vaststellen ook. Morgen komen we weer bij elkaar, de andere startende ondernemers, coach en ik. En dan gaan we het hebben over ons succes en onze worsteling (die van mij is intussen wel bekend). Ik worstel nog even verder met mijn visie en missie en die moet om vijf uur vanmiddag klaar zijn, want een doel zonder deadline is geen doel. Vijf uur dus…
Prachtig verhaal Saskia.
het is ook gedoe, dat ondernemen, en jij doet het maar mooi wel!